Mario Quintana
Ziek jongetje

In mijn straat is er een ziek jongetje.
Terwijl de anderen op weg naar de school gaan,
Bij het raam, dromerig,
Hoort hij de schoenmaker op zolen slaan

Ook hoort hij de timmerman aan de overzijde
Die een Napolitaans lied verhaspelt
En beetje bij beetje, zachtjesaan
Vervliegt het lijden dat hij kent...

Maar in deze straat is er een bedroefde werker:
Hij zingt niets op deze klankvolle ochtend
En het jongetje droomt niet eens van zijn bestaan.

Hij werkt stil...
En is dit sonnet nu aan het samenstellen,
Voor het goede zieltje van het zieke jongetje...

Mario Quintana
Menininho doente

Na minha rua há um menininho doente.
Enquanto os outros partem para a escola,
Junto à janela, sonhadoramente,
Ele ouve o sapateiro bater sola.

Ouve também o carpinteiro,em frente,
Que uma canção napolitana engrola
E pouco a pouco, gradativamente,
O sofrimento que ele tem se evola...

Mas neste rua há um operário triste:
Não canta nada na manhã sonora
E o menino nem sonha que ele existe.

Ele trabalha silenciosamente...
E está compondo este soneto agora,
Pra alminha boa do menininho doente...